26 april 2006

Mijn Eerste Tiramisu

Mijn ouders waren op vakantie naar Noord-Italië - net in die vieze weken die we hier in Nederland hadden (goed gemikt!). Ze belden op: "Raad eens waar we zitten... In Lana!" Meteen zag ik de camping voor me waar we geweest waren toen ik een jaar of 14 was: klein, midden in een appelboomgaard, knus zwembadje, gerund door een familie die ook wat zelfgemaakte etenswaren verkochten, waaronder ... tiramisu! Vooral dat laatste kon ik me levendig herinneren (en mijn moeder ook) - het was de eerste keer dat we dat aten - lekker romig en een dikke laag cacaopoeder erover. Sindsdien zijn we om, en maak ik het regelmatig zelf. Het recept heb ik nota bene uit een oude agenda van de middelbare school, met wat kleine eigen aanpassingen. Ik ben niet zoveel later ook enorm groot koffieliefhebber geworden - maar ik weet niet meer waar ik mijn eerste cappucino dronk. Mijn eerste café au lait weet ik wel - ook op vakantie, deze keer in Zuid-Frankrijk.

Ik verbaas me er nogal over wat een hoop compleet verschillende recepten je kunt tegenkomen onder de naam tiramisu. Wat mij betreft moet het zo klassiek mogelijk - als er kwark in zit in plaats van mascarpone is het absoluut niet the real thing! (Tsja, wat wil je ook als je je eerste tiramisu in Italië eet...)


Tiramisu

- 2 bakjes mascarpone
- 1 ei
- 1 bakje slagroom (zo'n kleintje)
- 1 pak lange vingers
- 1 à 2 sterke kopjes koffie, afgekoeld
- Tia Maria (officieel, rum kan ook)
- cacaopoeder
- 1 platte (oven)schaal


Doop de lange vingers voor de helft in de koffie, en voor de helft in de likeur, en leg ze op de bodem van de schaal. Klop de slagroom op - niet te vloeibaar, maar ook niet te stevig. Meng door de slagroom de mascarpone. Splits het ei. Voeg de dooier bij het room-mascarpone mengsel, en klop het eiwit apart stijf. Voeg het stijfgeklopte eiwit bij de rest van het mengsel. Mocht het nog erg dik zijn, dan kun je voor de smaak nog een beetje koffie of likeur door het mascarponemengsel mengen. Verspreid de crème over de lange vingers, en verstuif de cacaopoeder erover. Laat de tiramisu 1 à 2 uur in de koelkast staan - een hele nacht is eigenlijk nog lekkerder...

P.S.: In dit recept zit rauw ei. Ik word daar zelf niet zo zenuwachtig van (kom op, we kunnen wel wat hebben, en bovendien zijn generaties Italianen hiermee groot geworden!), maar als je echt geen rauw ei wilt gebruiken - bijvoorbeeld omdat je oma van in de 90 komt eten - dan valt daar wel een mouw aan te passen. Een vriendin van mij gooit er dan zo'n cheap-ass knalgeel vanilletoetje met room doorheen - dat heeft precies de goeie consistentie om het ei te vervangen, schijnbaar.

P.P.S.: Officieel moet er natuurlijk Tia Maria door, maar ik vertik het om voor elke toetjessoort een ander soort likeur aan te schaffen. Meestal gebruik ik rum voor dit soort recepten. Smaakt hier ook goed. Ik denk dat Amaretto ook wel een goeie vervanging is, trouwens.


P.P.P.S.: Ook heel smakelijk als je niet zo van koffie houdt!

Eet smakelijk en arriverdeci!

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Ola bella!
Mijn moeder - nog geen 90 en bovendien een weerstand van een landwerker - wordt WEL heel nerveus van rauw ei...
Er bestaan toch ook van die cupjes met gepasteuriseerd (?) eigeel/-wit? Ik geloof dat ze bij de MAKRO zelfs hele flessen van dit uitermate onsmakelijk glibberige goedje verkopen...?
Ik vind het vanilletoetje ipv ei ook wel heel cool (idee van bakker Maaike?)
Tot snellies!
Marijke

Jantien zei

Reactie op Mrijk:
Haha, bah! glibberige snot in een fles! Nee, geef mij toch maar the real thing.

Idee van het vanilletoetje is trouwens van Joyce, waarvan akte!

Jantien zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.